Men hele leven zijn honden heel belangrijk geweest, ze waren voor mij een soort uitlaadklep.
Maar de wolf die facineerde me, triggerde me. . Waar iedereen enkel slecht over hem sprak en waar alle sprookjes steeds over de grote boze wolf gaat. Had ik enkel een heel groot gevoel van liefde voor dat magische wezen. Ooit een wolf van dichtbij zien was een droom, maar ze kunnen ontmoeten en aanraken werd een werkelijkheid.
Oktober 2012, als verjaardagscadeau, gingen we opweg naar Bilstain.We gingen het verblijft van 2 wolven binnengaan. Ondanks dat ik ze zo fascinerend vond, had ik toch een kleine angst ook, dit was een wolf, dat zogenaamde vreselijke dier. Nu ik kan zeggen men gevoel van angst was meer een gevoel van opwinding. Ik ging een wolf heel dichtbij zien, zelf aanraken als de wolven het zelf wouden! Dus de opwinding die de overhand nam was meer het gevoel van, zouden ze me interessant genoeg vinden en naar me toe komen. Laten ze zich zien en nemen ze iets lekkers van me aan...
Hannah en Pjotr, ze waren prachtig als ik aan de ingang van hun verblijf stond, het borrelde gevoel van zoveel emoties, wel die komen ook nu terug boven terwijl ik dit aan het schrijven ben. Gevoelens die me enorm warm binnenin maken en tegelijk kiekenbubbels bezorgen, tranen die komen, niet van verdriet wel van heel wat emoties waar ik geen vat meer op heb. Toen ik men eerste intrede maakte bij deze 2 wolven, viel me direct op. Hannah de, Ik-durf-alles-wolf en Pjotr best heel verlegen, ik kijk wel en ik zie je wel, maar ik wacht nog even af. Dus voor mij was het al meer dan 100% geslaagd, want nog voor ik goed en wel binnen was, had Hannah al aan me geroken en draaide ze, bijna net als dat honden doen, in pirouettes de berg op. Ik had geluk want ze vond me leuk genoeg om rond ons te blijven hangen. Meer nog toen ik de berg op gekomen was en aan haar schuilhok ging staan, kreeg ik een lik over heel men gezicht.
Het was genieten van de eerste tot de laatste minuut! Meer nog het wolven virus heeft me gebeten, wat ooit een fascinatie was, is nu een gevoel van pure liefde en diep respect voor deze fantastische dieren. Die ene lik van Hannah toen heeft alles in men leven omgegooid en ik ging meer en meer van deze dieren houden.
Nu zovele jaren verder heb ik al heel wat geweldige momenten mogen beleven met deze dieren. En heb ik de eer gehad om een deel in het leven van de wolven te mogen zijn.
Dat eerste bezoek bij Hannah, de liefde die toen geboren werd
