Lieve Gria

De eerste pagina is de pagina voor jou. Hoe kan het ook anders, na jouw overlijden in 2016 kon ik niet anders dat de bestaande website te verwijderen. De pijn en het verdriet ging te diep. Jou zo vroeg verliezen dat was iets waar ik niet op voorbereid was.

In 2004 kwam je in men leven, je was pas 2 jaar en net zo groen als ik. Jij had weinig tot niets geleerd in die 2 jaar en ik, tja ik had leren rijden in een manege mee brave volgzame manegeknollen, dus wat kon ik, niets. Samen gingen we er wel komen, leren doe je iets pas als je het probeerd. En mee weinig vallen en heel veel opstaan zijn we als een super duo eruit gekomen. Ik was ervan overtuigd dat jij men gedachten kon lezen. alles ging vanzelf. Een blind vertrouwen van beide kanten. Ik kende jou door en door en jij mij. We deden enkel de dingen die we samen leuk vonden en we luisterden naar elkaar elk op onze manier. Jij liep voor mij door het vuur en ik wou mee jou overal verdwalen. Want zolang ik bij jou was, was ik thuis.

Damn Gria, wat mis ik je. Niets is nog hetzelfde zonder jou. in het rijden kan ik het plezier niet terug vinden. Summer is super lief dat zeker en vast. En eerlijk Gria, ze is ook zachter van karakter. JIj was net als ik, ontembaar, iedereen die zen wil aan jou wou opdragen die kreeg een spartelend vurige merrie te zien. Jij had je eigen wil, iets wat ik kon respecteren. En iets wat weinig begrepen. 

Na jouw overlijden had ik iets nieuws nodig, een houvast. Nadat jij de grond onder me vandaag gehaald had en ik in een diep zwart gat terecht kwam, is Quinta bij me terecht gekomen. Ik was opzoek gegaan naar een merrie en ben mee hem thuis gekomen. Die hengst die ik zeker niet wou. Gria, Quinta begrijpt me als geen ander, al zal hij nooit jou zijn, hij is Quinta. Ik ben hem leren graag gaan zien en echt ik ben gek op hem. Hij is helemaal perfect. Men therapeut, men beste vriend. Oneindige verhalen krijgt hij van me te horen en steeds weer als ik een lastig moment heb is hij het die me zo weer de rust in men leven geeft. Waar ik mee jou dan de meest gekke toeren ging uithalen om uit te razen is het mee hem gewoon samen op de weide rondhangen. Hij is niet dat gekke dat jij was. Van jou zei ik altijd dat we ons ooit gingen verongelukken, zo gek waren we.

Maar toch Gria, ik mis je zo. Hoeveel liefde ik ook mag krijgen van Quinta of van dat gekke veulen Spring, jij blijft ontbreken in men leven. Jou zoek ik nog elke dag en soms hoop ik nog steeds dat het maar een nachtmerrie was. Dat ik jouw gehinnik terug kan horen als ik aangereden kom. En dat ik veilig tussen jouw voorhoeven kan gaan zitten om even thuis te zijn. Maar helaas, je bent weg, altijd.

Ze zeggen dat als je een uitzonderlijk paard in je leven tegen komt, het je voor altijd zal veranderen. Echt Gria, zo een paard was jij zeker. Tranen stromen, dus voorlopig laat ik het hier bij.

Allegria, My Joyous Magical Feeling